جز خدا را بندگی حیفست حیف

جز خدا را بندگی حیفست حیف

بی غم او زندگی حیفست حیف

درغمش در خلد عشرت چون کنم

ماندگی از بندگی حیفست حیف

جز بدرگاه رفیعش سر منه

بهر غیر افکندگی حیفست حیف

سر ز عشق و دل ز غم خالی مکن

بی‌خیالش زندگی حیفست حیف

عمر و جان در طاعت حق صرف کن

در جهان جز بندگی حیفست حیف

کالبد را پرورش ظلمست ظلم

جان کند جز بندگی حیفست حیف

جان و دل در باز در راه خدا

غیر این بازندگی حیفست حیف

اهل دنیا را سبک کن ناتوان

با گران افکندگی حیفست حیف

یارب از عشقت بده شوری مرا

فیض را افسردگی حیفست حیف

خوشا لحظه ای که تو را عبادت کرده باشم
کز برای تو عاشقی را در رهش عیادت کرده باشم

عجب خلقتی و خالقی و تقدیری و خدایی دارم
بندگی ات را عطافرمایی، همین را سعادت کرده باشم

دارم یقین به این همه موجود شگفت خالق نمای
به هرمشکلی رسیدم بودنت را شهادت کرده باشم

مخلوق از دلم جداست ، نیازم فقط به درگاهت
از همان آغاز با عشق تو ولادت کرده باشم

گر تمام عمر سر ز سجده بر ندارم کم است
به راهت طریق خاک بودن را ارادت کرده باشم

همه سعی و تلاشم که گامی به سویت بردارم
برای حمد پاک بازان حریمت حسادت کرده باشم