شعر نو

شاید به مزاج مون سازگار نباشه

تا محبت را به انسان ها بیاموزم!

آهی که می‌وزد دل ما را 

که بشکنم مگر ..

و به کارخانه چوب بری بردند

همه خودشونو میزنن به بیداری

درد من زیستن با ماهیانی‌ست که ..

بسته راه نفسم ...

گمان مبر که بی تو زنده خواهم……

امام زاده آبادی ام جواب نداد!